MIJN INSPIRATIE

MijnInspiratie en veerkracht

Mijn naam is kadogo Nyawade, ik ben de oprichter van Stichting Kadowinja. Mijn inspiratie is gebaseerd op mijn eigen leven. Ik heb het in het begin heel moeilijk gehad om naar school te kunnen gaan, toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik een afgedankt school-uniform dat iemand al vier jaar gedragen had.Toen ik op school kwam kon ik de lessen niet altijd volgen omdat mijn ouders het schoolgeld niet tijdig betaalden.

 

Mijn verhaal

Kadogo Nyawade geboren 16-07-1960 in Nairobi Kenia 

Ik woon 36 jaar in Europa waarvan 28 jaar in Helmond. Ik reisde jaarlijks naar Kenia tot dat ik in 1996 mijn moeder heb begraven. In 1998 ben ik met mijn gezin weer terug gegaan voor een herdenkingsceremonie. Daarna kreeg ik een black-out en ben ik zeven jaar niet meer in Kenia geweest.

In 2004 kwam een kennis van mij, die jaren lang naar west Afrika reisde, met de vraag of ik met hem mee naar Kenia wilde gaan. Ik werd ineens wakker van wat ik noem een winterslaap. Wij zijn toen voor zes weken naar Kenia gegaan en verbleven in het dorp waar mijn moeder was begraven. Tijdens dit verblijf werd ik geconfronteerd met kinderen die ondervoed waren, vol stonden met muggenbulten en niet naar school gingen door gebrek aan schoolgeld. Toen voelde ik de pijn en het verdriet om het gemis van  mijn altijd zorgzame moeder nog heviger. Met dit beeld ging ik terug naar Nederland en heb het verhaal aan mijn inmiddels overleden zusje Awinja verteld. Ik had foto’s en filmpjes van familie leden gemaakt die ik haar heb laten zien en toen begonnen we met zijn tweeën kinderen financieel te ondersteunen door geld over te maken aan de ouders van deze kinderen. 

In 2005 ben ik met mijn toen nog vriend, nu mijn echtgenoot, weer naar Kenia gereisd. Het voelde aan als een echte vakantie voor mij. In 2008 zouden we weer gaan. Door de verkiezingsonrust van 2007 was er een negatief reisadvies afgegeven door het ministerie van buitenlandse zaken maar ben toch gegaan. Ik ging wederom naar mijn dorp en tot mijn verbazing wisten de meeste mensen niet hoe ernstig de situatie in de hoofdstad was. Dit kwam omdat de meeste dorpelingen geen radio hadden en de krant was voor de mensen die gestudeerd hadden.

Met mijn inmiddels overleden broer hebben wij in 2008 samen foto’s en informatie van 500 kinderen verzameld. Kinderen moeten naar school dacht ik. Na terugkomst in Nederland vertelde ik alles aan mijn zusje maar helaas in datzelfde jaar is zij op 22-08-2008 overleden. 

In 2009 hebben we de stichting notarieel vast laten leggen. Inmiddels hebben wij een aantal schoolkinderen met hulp van onze vaste donateurs, sponsoren, en vrijwilligers, die activiteiten ondernamen om geld op te halen, kunnen ondersteunen door het betalen van schoolgeld en aanschaffen van schoolbenodigdheden. Acht van onze kinderen studeerden op universiteit niveau en negen hebben praktijk onderwijs gekregen en een baan.Daarnaast hebben we in samenwerking met het Utamaduni Kajulu Center dat door mijn broer Micheal Nyawade was opgericht  drie jaar lang gesteund met  schoolmaaltijdenen hebben een sanitaire gebouw  laten bouwen. Helaas door gebrek aan financiële steun en de veiligheid van de kinderen is het Utamaduni Kajulu Center gesloten.